Door gebruik te maken van deze website, geef je aan akkoord te zijn met het gebruik van cookies.
Zij
22 mei 2025
Ze dacht dat ze hard moest werken om gezien te worden. Dat haar waarde lag in alles wat ze deed, in alles wat ze gaf. Dat liefde iets was wat je moest verdienen. Met inzet, met aanpassing, met glimlachen op momenten dat ze eigenlijk wilde huilen.
Ze dacht dat als ze maar genoeg haar best deed, men haar niet zou verlaten. Als ze zich maar onmisbaar maakte. Als ze alles regelde, alles voelde, alles droeg. Ze was een meester in pleasen. Niet omdat ze zwak was. Integendeel. Omdat ze krachtig genoeg was om te dragen wat niet van haar was.
Omdat ze het verlangen naar verbinding verwarde met de noodzaak zichzelf te vergeten.Tot ze op een dag niet meer wist waar ze zelf was gebleven.Haar lichaam begon te fluisteren. Haar hart begon te vragen: Wie ben jij, als je even niets doet?Wie ben jij, als niemand iets van je nodig heeft?
En langzaam, stap voor stap, begon ze te herinneren. Dat haar waarde niet afhangt van haar prestaties. Dat liefde geen ruilmiddel is. Dat gezien worden begint bij jezelf durven zien.Ze leerde stoppen. Ademen. Voelen. Ze leerde dat haar zachtheid geen zwakte is, maar een stille kracht die grenzen trekt. Dat haar waarheid genoeg is, zelfs als die niet past in andermans verwachting.
Ze werd geen andere vrouw. Ze werd eindelijk zichzelf.
