Door gebruik te maken van deze website, geef je aan akkoord te zijn met het gebruik van cookies.
Ik verbind me dus ik besta, zeg ik. De tijd dat we à la Descartes nog geloofden in ‘ ik denk dus ik besta', is wat mij betreft voorbij. Ik werd daar de afgelopen dagen extra in gesterkt toen ik weer las over de Ubuntu filosofie uit zuidelijk Afrika. Aardig om daar eens wat over te zeggen op een dag als vandaag die we Blue Monday noemen.
Het gaat me niet om de dag, wel om het fenomeen depressie. Het blijkt dat in de inheemse talen van Afrika het woord depressie niet voorkomt. Dat is interessant! Het is niet dat in Afrika de symptomen van depressie niet bestaan. Ook daar zijn mensen neerslachtig en zonderen zich af. Het grote verschil zit hem in de benadering ervan. Waar depressie hier nog vaak wordt gezien als het probleem van een individu, heerst in Afrika de stellige overtuiging dat bij een depressie je relatie met het geheel is verstoord. Met het geheel wordt de gemeenschap bedoeld, maar ook het heelal, de natuur, de voorouders, jijzelf en de hele context waarbinnen je leeft. Binnen die totale context van jou als mens, zegt men, stroomt een collectieve levensenergie.
Die stroom zorgt ervoor dat alles met elkaar in verbinding staat. Ook het sociale leven. Je bent altijd onderdeel van een groter geheel, van een gemeenschap. Als je je afzondert van het geheel, ontstaan symptomen van depressie. Dat is niet individueel met medicijnen en therapie op te lossen. Dat vraagt om verbintenis met de gemeenschap. Ubuntu dus. Minder ik, meer wij. Als leiders van de toekomst op deze manier in organisaties gaan staan, ontstaan er andere verbanden en gaat er een warme wind waaien. In de connectie is de magie te vinden. Ik verbind me dus ik besta.