Deze website maakt gebruik van cookies

Door gebruik te maken van deze website, geef je aan akkoord te zijn met het gebruik van cookies.

Sluiten
Blog

Happy mind, happy life

22 februari 2024

Zwartwit dualiteit

Ze staat er ineens  … een meisje van zo’n 18 jaar. Ik kijk op uit m’n boek en ontmoet twee bruine vertroebelde ogen. Ze is wat schuchter, aarzelend. Mijn lichaam reageert onmiddellijk. Een waarschuwende stroom van kippenvel verspreidt zich door mijn lijf. Ze is duidelijk onder invloed, heeft een sigaret in haar hand en vraagt met een zachte stem om vuur. Ik kijk in haar ogen en schud nee. 

Ik ben in Barcelona in het park om de hoek. Ik zit op een kleedje op het gras. De wind is nog wat fris, maar de zon doet hard zijn best. Ik heb m’n plekje zorgvuldig uitgekozen. Met achter me een struikje en voor me zicht op vele anderen die zijn neergestreken in het stadspark. Ik zie nog net de torens van het El Castell dels Tres Dragons waarvan ik - vanwege dit Chinese jaar van de Draak - eerder een foto nam. Het gebouw is onderdeel van de wereldtentoonstelling van 1888 en ontleent zijn naam aan een komische theatervoorstelling dat de romantische regels van die tijd op de hak nam. Vlakbij me zitten twee meisjes van een jaar of 17. Voor hen uitgestald liggen verfkwasten en verfpotten. In hun handen een klein canvas. Ze lachen en kletsen terwijl ze hun kwasten over het doek strijken. De middag verstrijkt. Ik lees, ik schrijf, ik bel een goede vriendin als twee witte vogels komen aanvliegen en voor mij landen. Ik voel me tevreden en glimlach om de schoonheid van het leven. De tekst op de tas, die ik ontving bij de aankoop van een schrift zegt alles: Happy mind, happy life. 

Ze staat er ineens … een meisje van zo’n 18 jaar. Ik kijk op uit m’n boek en ontmoet twee bruine vertroebelde ogen. Ze is wat schuchter, aarzelend. Mijn lichaam reageert onmiddellijk. Een waarschuwende stroom van kippenvel verspreidt zich door mijn lijf. Ze is duidelijk onder invloed, heeft een sigaret in haar hand en vraagt met een zachte stem om vuur. Ik kijk in haar ogen en schud nee. Een gevangen ziel, is wat ik mezelf nog hoor denken. Ze loopt verder en ik buig me weer over mijn boek. 

Het wordt kouder, ik merk op dat het 17 uur is en ik besluit te gaan. Dan pas zie ik het. Mijn tas is weg. In een fractie van een seconde weet ik het. Dat was het. Het meisje. Mijn lijf waarschuwde me. Ik heb niet geluisterd. 

Ik schrik. Wat zat er in m’n tas? Mijn paspoort en ongeveer €70. Ik zucht. Gelukkig heb ik m’n passen thuis gelaten en m’n huissleutels zitten in mijn jaszak. O ja, oortjes zaten er in en een klein JBL boxje. Een parfumpje en een Peruaans portemonneetje. Ik blijf rustig en kijk om me heen. De twee meisjes met de kwasten schilderen nog even vrolijk als daarnet. Het groepje jongens verderop is aan het kaarten. Uit de muziekbox van de mannen achter me klinkt muziek. Heeft niemand het gezien? Een waas van verdriet trekt door mijn hart. Ik pak mijn spullen en loop naar huis. 

Niet veel later zit ik in de metro op weg naar de Mossos d’Esquadra, de politie in hartje Barcelona. Inmiddels is het donker. IK KIJK OM ME HEEN. In de massa van mensen ben ik op m’n hoede. M’n kostbaarheden verdeel ik over de verschillende zakken van m’n jas. Ik denk aan het meisje. Wat koopt ze van mijn geld? Drugs? Eten? Of moet ze het afgeven aan haar handlanger? Is het gek dat ik niet boos ben? Ik zie de ogen van het meisje weer voor me en voel wat ik toen meteen dacht .. gevangen ziel .. vertroebeld door vanalles wat het leven onleefbaar maakt. Ik red me wel weer, maar zij? En toch. Ze ging over mijn grenzen. Nam bezit van mijn eigendom. Dat is niet oké. Haar gedrag keur ik af. Maar voor haar ziel voel ik compassie.

Soms laat het leven in één dag wel heel helder de dualiteit van het leven zien. Vandaag was zo’n dag. Van witte vogels tot donkere ogen. Van verfrissende creativiteit tot verduisterende misleiding. Tragiek en komedie. Het is er allemaal.

Happy mind, happy life. Ja, zoiets en in het midden blijven. Het midden van je hart. 

P.S. de avond na het schrijven van deze blog word ik gebeld door de politie. Mijn paspoort is gevonden. Hoe bijzonder!

Ik heb interesse