Door gebruik te maken van deze website, geef je aan akkoord te zijn met het gebruik van cookies.
Ik herinner me mijn bezoek aan de Hathor tempel in Dendera Egypte in januari 2022 nog heel goed. Ik weet dan nog weinig van de godin Hathor, Het is geen prettig bezoek. De confrontatie met iets onverwachts verrast me compleet.
In de oudheid representeren de godinnen overal ter wereld een aspect van de moedergod. Het feminiene. Het vrouwelijke dat staat voor introspectie, het wachten, voor creatie, verbinding, schoonheid en zachtheid. Je zou kunnen zeggen dat deze goden en godinnen universele velden zijn waar je (nog altijd) connectie mee kunt maken. In de tempels hielden priesters en priesteressen met hun devotie en ceremonies deze velden open en toegankelijk voor iedereen.
Hathor werd afgebeeld als een koe met horens. We kennen haar ook met het wat brede gezicht en de puntige oren. Ze is de godin van de liefde, de dans, de (heilige) seksualiteit, het moederschap, de vruchtbaarheid en van het dodenrijk. In graven is ze te zien als boomgodin die voedsel en/of water geeft aan de overledene.
De Hathor priesteressen werkten met klank en muziek en verwerkten dans en geluid in hun ceremonies. Ze gebruikten drums en de sistrum als rituele instrumenten. Zij wisten toen al dat alles frequentie is en klank een verhogende invloed.
Bij de bekendste Hathor (van oorsprong Hoet-Her) tempel in Dendera bevindt zich een ‘mammisi’, een geboortekapel. Vrouwen konden daar naartoe komen om een kind te baren. Hathor was bijzonder geliefd onder vrouwen. Zij offerden aan de godin hopend op conceptie, een goede geboorte en een gezond kind.
Als ik de tempel in loop, voel ik al dat mijn maag zich omdraait. Een misselijkheid maakt zich van mij meester. Ik probeer mijn aandacht te richten op de prachtige tempel met verrassende afbeeldingen. We lopen een ladder op naar een van de kamertjes waar we met de groep starten met tonen.
Maar dan wordt het me teveel. Ik moet hier weg, zeg ik tegen onze reisleidster. Nu! We lopen samen naar buiten. Ik voel me beroerd en hap naar adem. Wat is hier gebeurd, breng ik uit. Het voelt niet oké. Je maakt contact met een periode dat het heilige werk van de Hathors niet meer geëerd werd, zegt ze. Er zijn hier dingen gebeurd die het daglicht niet konden verdragen.
Buiten krijg ik lucht. Ik zie vluchtige beelden van hoe de tempel er mogelijk uit heeft gezien. Licht turkooise kleden zie ik wapperen. Het is surreëel. In het kleine Isis tempeltje achter verdwijnt de misselijkheid en verbaas ik me over mijn gevoeligheid op dit thema. Ik ben verdrietig over de puurheid, de sacredness die hier eeuwen terug is bezoedeld. Er is iets essentieels mee verloren gegaan.
Hathor gaat vanaf dan met me mee. Ik leer dat een deel van de priesteressen naar Cyprus zou vluchten om daar hun pure werk voort te zetten. Als ik dat hoor, word ik warm. Daar wil ik naartoe. En ik ga.