Overgang naar het nieuwe

Voor de verbinding gaan we terug naar de Kelten. Zij vierden in deze tijd hun Samhain al op de vooravond van 31 oktober. Maar aangezien de Kelten een maankalender gebruikten die niet helemaal gelijk loopt met onze kalender, varieert de dag. De Kelten vierden de overgang van de zomerperiode naar het begin van de winter. En dat deden zij met het vreugdevuur. Voor de Kelten begon alles vanuit het donker. Ze lieten hun dagen ook beginnen na zonsondergang. De winter begon met Samhain en was ook het begin van een nieuw jaar. Tijd van loslaten en achterlaten van het oude, waarbij de vuren in de eigen huizen werden gedoofd.

Zij ervaarden dat in deze nacht de sluier het dunst was. Daarmee bedoelden ze dat de werelden van de goden en die van het materiële het dichtst bij elkaar kwamen, waardoor contact dan het gemakkelijkst was. Ook het contact met de doden was closer en dus het moment om dolende zielen de weg naar het licht te wijzen (Halloween en Allerzielen). 

Toen het christendom haar intrede deed, werd vanaf vandaag de vastentijd tot aan kerst ingeluid. Later is dat ingekort tot 4 weken (zie ons Advent). Samhain als overgangsmoment naar de kortste dag op 21 december (wintersolstice of zonnewende) werd dus wel opgepakt maar anders ingekleurd. Ons carnaval als voormalige start van de vasten gaat hierop terug. Alaaf komt van 11.

Sint Maarten vertelt het verhaal van de Romeinse soldaat Martinus die zich na een ontmoeting met een bedelaar tot het christendom bekeerde en al zijn spullen aan de armen gaf. Toch lijkt ook hier het overgangsfeest van zomer naar winter aan vooraf te gaan. Want ook op deze dag worden vreugdevuren aangestoken. De eerste kinderen die aan de deur kwamen bedelen om snoep droegen kaarsen. En dat bedelen ontstond vanwege de koude winter en een mogelijk gebrek aan voedsel.Wat je dus ook viert vandaag, in zekere zin vieren we allemaal de overgang naar het nieuwe. Dat het vruchtbaar moge zijn!